Als je door een Spaanse stad wandelt zal je verschillende accenten horen, en velen daarvan zullen Latijns-Amerikaans zijn. Maar wat bezielt jongeren aan de andere kant van de oceaan om een vliegtuigticket te kopen, naar Spanje te komen en hun leven compleet om te gooien?
Wanneer een kok in 2008 aan Miguel (30 jaar, kok) een job aanbood in Spanje aarzelde hij niet: “de waarheid is dat ik me altijd aangetrokken voelde tot Spanje en wanneer ik hier kwam wou ik al zijn hoekjes en kantjes verkennen en zijn gastronomie leren kennen”, beschrijft de jonge Mexicaan uit Monterrey.
Victor (28 jaar, kunstenaar) had al twee keer in Spanje gewoond in 2007 en 2009 voordat hij zich er definitief vestigde. “De tweede keer kwam ik om een aantal artistieke projecten te realiseren met een vriend”, verklaart hij terwijl hij een bericht op zijn smartphone schrijft.
Nieuwsgierigheid was ook een factor die speelde bij Martin (27 jaar, horeca) om de oceaan over te steken en zijn Spaans avontuur te beginnen. In zijn geval besloot hij zich in te schrijven aan de universiteit van Malaga nadat hij met enkele Spaanse vrienden, die hij had leren kennen in Mexico, gepraat had over de mogelijkheid om een master in ingenieurswetenschappen te studeren zonder met taalbarrières geconfronteerd te worden.
Niettemin zijn de obstakels die deze drie jonge Mexicanen zijn tegengekomen voor alledrie anders. Miguel, die al jaren gewerkt heeft in verschillende restaurants en die zich gespecialiseerd heeft in Mexicaanse gastronomie, is duidelijk wanneer hij het heeft over de situatie van immigranten zonder papieren in Spanje: “we komen constant obstakels en problemen tegen, en spijtig genoeg beginnen deze problemen bij de consulaten van onze eigen landen”.
Volgens een rapport van de Europese commissie (EC) gepubliceerd op 3 juni 2013, is Spanje het tweede land in de Schengen zone, na Duitsland, qua aantal gedetecteerde binnenkomsten van illegale immigranten met 1.150 personen tussen 22 oktober en 4 november van vorig jaar.
Het oversteken van de grens
De situatie van deze mensen verandert drastisch wanneer ze grenzen oversteken en de hulpeloosheid uitgelokt door de afwezigheid van papieren zorgt voor duidelijke overtredingen van de mensenrechten. “Momenteel kunnen we niet naar de dokter gaan wanneer je ziek bent, kan je geen huis huren, geen gsm-contract hebben en vele mensen willen al zeker geen hoge boete riskeren voor het tewerkstellen van mensen zonder papieren”
De gezondheidssituatie is vooral schrijnend. Illegalen, zonder toegang tot het Spaanse gezondheidssysteem zitten verward in een legaal web dat het recht op gezondheidszorg schend. 873.000 immigranten in een onzekere situatie worden geconfronteerd met deze legale achterstelling omdat de Spaanse staat hun ziekteverzekeringskaarten heeft ingetrokken volgens het koninklijk decreet van 1 september 2012. Het officiële excuus van de Spaanse overheid onder leiding van de PP was het verhinderen van “fraude in het verkrijgen van de Spaanse ziekteverzekeringskaart” maar vele organisaties hebben de situatie echter al veroordeeld.
Een van deze organisaties is Amnesty International. Een paar maanden geleden presenteerde ze de studie ‘El laberinto de la exclusión sanitaria’, waarin ze de moeilijkheden analyseren die immigranten tegenkomen vanop het moment dat ze gezondheidszorg opvragen in de verschillende autonome gemeenschappen van Spanje.
“Spanje kan zich niet verstoppen achter zijn voorschriften of territoriale organisatie wanneer het zijn verplichtingen als staat tegenover mensenrechten niet nakomt”, verklaart de studie in verband met de frequente schendingen van het recht op gezondheidszorg die de grondwet voorschrijft. Dit is bevestigd door Maria Antonia Alcaide – de coördinator van Amnesty International Malaga.
De onzekerheid van het gerepatrieerd worden
Voor Martin, is “de onzekerheid om gedeporteerd te worden” het grootste probleem van een illegale immigrant in Spanje. Hij erkent dat hij geluk gehad heeft, omdat hij nooit zich in een compromitterende positie bevonden heeft buiten “een controle van de politie aan het busstation, wanneer mijn studentenvisum een paar dagen tot vervaldatum was”.
Een paar jaar geleden stelde de nationale leiding van de Spaanse politie een richtlijn op die agenten verbood om massale en willekeurige razzia’s voor immigranten zonder papieren te houden. Maar dit soort acties blijven tot op vandaag de dag uitgevoerd worden zodat het reacties heeft uitgelokt van de Spaanse ombudsman en verschillende NGO’s.
Onder hen bevinden zich de “Brigadas Vecinales de Observación de Derechos Humanos”, burgers die zich verenigen om rondes te maken, te verzekeren dat de rechten van illegale migranten gegarandeerd worden en raciale razzia’s door de politie te veroordelen. Op hun webpagina verduidelijken de brigaden hun functie: “wij veroordelen de grenscontroles die bestaan in de Spaanse staat: politie geplaatst op strategische punten voor dagelijks gebruik (metrostations, bussen, pleinen, telefooncellen en schoolpoorten), intimiderend, papieren vragend, en enkele buren arresterend tijdens hun observerende functie”.
Voor Martin is, “het verkrijgen van de toestemmingen om mijn legale situatie in Spanje te regulariseren” het moeilijkste punt geweest, uiteindelijk is hij erin geslaagd om de documentatie die hem toelaat om legaal te werken in Spanje te verkrijgen. Niettemin hebben niet alle immigranten hetzelfde geluk.
Volgens officiële bronnen van de nationale leiding van de politie samengesteld door het nationale mechanisme voor de preventie van foltering, heeft het ministerie van binnenlandse zaken gedurende 2012 een totaal van 153 vluchten gecharterd voor de repatriatie van immigranten in samenwerking met het Europese agentschap voor de controle van buitengrenzen (FRONTEX), waarmee een totaal van 3.251 buitenlanders uitgewezen zijn.
“De uitwijzingen vandaag de dag lijken me onnodig. Ik denk dat het beste zou zijn om elke buitenlander binnen te laten om te werken, een bedrijf op te starten of om te wonen” verklaart Miguel, die denkt dat zonder aanmoediging voor bedrijven om meer jobs te creëren mediterraan Europa niet uit de crisis zal geraken die het gebied teistert sinds 2008.
Miguel gaat verder en maakt een parallel met de situatie in zijn land: “het meest onbegrijpelijk vanuit mijn oogpunt is weten dat alle grote bedrijven in Latijns-Amerika normaal gezien Europees zijn en, natuurlijk, lijkt me dat heel onrechtvaardig”.
Ondertussen analyseert Victor de huidige situatie en reflecteert over het belang van individuele verwachtingen. “Ik denk dat de meerderheid van de mensen denken dat een land of een systeem van overheid hen automatisch succes zal geven op gebied van werk of economisch gezien of hun levenskwaliteit zal verbeteren. En alhoewel er in dit land een crisis is hebben ze het idee aangenomen dat ze gemakkelijk succes zullen bereiken. Bijvoorbeeld, de overschakeling van het geld van hun land naar de euro lijkt hen een goed idee. Maar ik denk dat er ook veel mensen zijn die weten dat dit niet zo is en dat succes afhangt van elke persoon als individueel en dat we moeten zoeken naar een land dat ons emotioneel helpt om dit persoonlijke succes te behalen”.
Recente Reacties