Van Alessandra Ivaldi / 7.04.2020

Vandaag, onder druk van de onzichtbare dreiging van het coronavirus, denken we nostalgisch terug aan de “goede ouwe tijd” toen we nog vrij waren om te reizen en gemakkelijk grenzen tussen Europese landen konden passeren. Eerst was ik terughoudend in het schrijven van dit artikel, ik vroeg me af of het wel gepast was om een serie “Ontdek Alsace” te schrijven in deze tijd waarin reizen een veiligheidsrisico vormt.
Na wat overweging hebben we toch besloten wel door te gaan. Het zal niet altijd zo zijn. Het eind van deze pandemie zal snel komen, en onze levens zullen verder gaan vanaf het moment dat ze zo onverwacht onderbroken zijn. We zullen het plezier van reizen herontdekken. En op een manier zal het ons dierbaarder zijn dan hiervoor, omdat we even hebben ervaren wat de nadelen van de gesloten grenzen, die de meeste van ons nooit hebben meegemaakt, zijn.
Dus hier zijn we, klaar om een nieuw deel van de magische regio Alsace te ontdekken. Voor nu moeten we het doen met onze verbeelding, in de overtuiging dat we snel weer vrij zullen zijn om te reizen.

Na het ontdekken van de geheimen van Mulhouse is het nu tijd om door te gaan naar een andere plaats, een echte must-see voor iedereen die naar Alsace reist. We hebben het niet over Straatsburg, ook al is het de bekendste stad uit de regio, maar over het prachtige Colmar. Met een landschap uit een sprookje betoverd Colmar iedere bezoeker.

Als je de eerste twee artikelen uit de serie “Ontdek Alsace” nog niet hebt gelezen, klik dan op de volgende links om alles te lezen over Mulhouse en haar bezienswaardigheden.

Colmar is de derde stad van Alsace en ligt aan de voet van de Vosges bergen. Het eerste wat iedere toerist die de stad bezoek zou moeten doen is simpelweg rondlopen door de stad en genieten van de prachtige oude gebouwen.

Maison des Têtes

Colmar is herkenbaar aan haar specifieke architectuur, grotendeels middeleeuws van origine. Schattige half-betimmerde huizen met houten geraamtes, soms met precisie gedecoreerd, vormen een sprookjesachtig landschap. Elk gebouw heeft een oneindig aantal kleine details die bijna elke voorzichtige observant kan bewonderen. Kijk bijvoorbeeld naar de Maison des Têtes (het huis van de hoofden), wat ligt verschilt van de andere gebouwen in Colmar door het ontbreken van het houten geraamte, maar voornamelijk opvalt door de vele kleine hoofden die uit de muren en balkonnen van dit ongewone huis komen.

De vele versieringen die gebruikt worden door de inwoners van Colmar om hun stad te versieren, maken het geheel nog betovender – van de kleurrijke bloemen op de balkons en smalle bruggetjes tijdens de lente en zomer, tot de uitgebreide uithangborden van winkels en boetiekjes wat weer kunstwerken op zichzelf zijn.

Het park in het oudste gedeelte van de stad, genaamd Petite Venise (klein Venetië), is zeker niet te missen. Het gebied is vernoemd naar de bekende Italiaanse stad om te adembenemende schoonheid van zijn uitzichten, de kanalen die aan Venetië doen denken en het water wat de kleurrijke gebouwen reflecteert.

Waarom zou je na een tour door de stad niet ook de overdekte markt van Colmar ontdekken? Hier vinden bezoeker diverse etenswaren en handwerken die deze regio typeren.

Om af te sluiten hebben we nog twee tips voor kunstliefhebbers. Zij die vooral kijken naar gidsen of suggesties op internet zal vast het museum The Unterlinden aangeraden zijn. Het museum bevindt zich in een oud Dominicanenklooster en bevat kunstwerken uit verschillende historische periodes: schilderijen uit de 16de eeuw maar ook recente werken van Renoir en Picasso. Als je alle geheimen van deze stad wilt ontdekken, kun je ook de Madonna in de Rozentuin van schilder Martin Schongauer niet overslaat, wat achtergehouden wordt buiten de toeristische route van het Dominicanenklooster.

Wanneer je genoeg hebt gezien van Colmar, neem dan de tijd om de drie nabijgelegen dorpen te ontdekken: Riquewihr, Kaysersberg and Eguisheim. Verwacht geen drukke toeristische highlights, maar kleine dorpjes die net zo picturesque zijn als de Alsatische architectuur die je in Colmar vindt. Het is niet voor niets dat deze dorpjes de inspiratie gaven voor de Disney Film “Belle en het Beest”.

Als je je afvraagt wat de beste tijd is om deze plekken te ontdekken, is het antwoord simpel: altijd! In de lente en zomer is het een genot om rond te kunnen lopen in de open lucht, omringt door de kleuren van Colmar en zijn geurende bloemen. In de winter verandert de stad in een wonderlijke plek waar de magie van kerst heerst over alles en de geur van warm gebak overheerst op straat en de bezoekers uitnodigt om een van de vele locatie delicatessenzaken te bezoeken.

Auteur

Alessandra Ivaldi (Italië)

Studeert: Vreemde Talen voor Internationale Communicatie

Spreekt: Italiaans, Engels, Duits en Frans

Europa is... a cultureel erfgoed.

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen

Der Beitrag Ontdek Alsace: Colmar erschien zuerst auf MH Nederlands.

Van Julia Mayer / 27.03.2020

Net buiten de stad ligt de mijlpaal van het Wereldforum van 1958 in Brussel, het Atomium. Een echte toeristische attractie en populaire plek voor selfies om aan je volgers te bewijzen dat je echt in Brussel bent. Maar wat betekent dit gebouw? Het symboliseert een miljard-maal vergroting van het ijzerkristal, wat verbonden is aan het atomisch tijdperk en aandacht zou moeten trekken naar het vredig gebruik van kerntechnologie. En dat laatste heeft het goed gedaan, en niet alleen door de hoogte van 102 meter. Trouwens, van origine zou het gebouw nog een kwart hoger zijn, maar dit was onmogelijk in verband met de veiligheid van het vliegverkeer. Het Atomium is niet alleen mooi om van buiten te bekijken, de bollen zijn verbonden aan elkaar met buizen en het waard om ook van binnenuit te bekijken. Er zitten roltrappen in de buizen en een lift in de middelste buis waarmee je binnen enkele seconden naar de bovenste bol komt. Vanaf daar kun je genieten van een kopje koffie en tegelijkertijd de hele stad bekijken. Hoe ver je precies kunt kijken is altijd afhankelijk van het weer. Vandaar is het aan te raden de attractie op een heldere dag te bekijken – al heeft de mist van België ook zo z’n charme.

En nu we het hebben over een mooi uitzicht, daar kun je ook van genieten vanaf het Brusselse Paleis van Justitie, één van de belangrijkste gebouwen van de stad. Het werd gebouwd in de 19de eeuw en de bouw werd beïnvloed door verschillende bouwstijlen. Daarom kun je in dit gebouw, op een heuvel ten zuiden van de stad, oude Egyptische, Babylonische en andere klassieke-antique stijlen terugzien. Deze verschillende bouwstijlen hebben van het Paleis van Justitie een monument gemaakt wat de stad vorm geeft. Vlakbij het Paleis van Justitie is een reuzenrad, half zo hoog als het Atomium, wat zeker zo’n goed uitzicht over de stad geeft.

De architectonische stijlen die je ziet in het Paleis van Justitie zijn ook terug te zien in verschillende andere gebouwen in de stad. Dit maakt dat Brussel vanaf de buitenkant een interessant voorbeeld is van het samengaan van verschillende stijlen en tradities, van de hoge middeleeuwen tot de moderne tijd.

Daarnaast, ligt het Jubelpark en de Arc de Triomphe niet ver van het centrum. De triomfboog is bedoeld om de grootse geschiedenis van Brussel te illustreren, en dient als een toegangspoort voor bezoekers van het park. Maar, er zijn vele ingangen tot het park, sinds het een veelgebruikte plek is voor sportieve en ontspannende activiteiten.

Voor hen die meer willen leren over de stad na hun wandeling in de natuur, zijn er drie musea naast de Arc de Triomphe. Er is het museum voor Kunstgeschiedenis voor hen die van kunst en geschiedenis houden, het Autowereld museum voor hen die van klassieke autoS houden, en het koninklijk museum van de krijgsmacht en militaire geschiedenis. Dat laatste museum vertelt over 12 eeuwen militaire geschiedenis – van middeleeuwse harnassen tot F-16 straaljagers. De 130 vliegtuigen in de luchtvaarthal zijn zeker het bekijken waard.

Eén vorm van kunst die een grote impact heeft gehad dankzij de originele ideeën en we niet mogen vergeten, zijn de striptekening. Er is weinig bekend over de drie mensen die de bekenste stipverhalen uit België hebben opgetekend; de dectective serie ‘Kuifje’, de populaire ‘Smurfen’, en ‘Lucky Luke’ de held uit het wilde westen. Als je in de Belgische hoofdstad bent, zul je zien dat, hoewel deze figuren niet uit België komen, ze in vele gebouwen in de stad terugkomen. Ze vertegenwoordigen een verfraaiing van het stadsbeeld en een waardering voor de kunstvorm.

Nu komen we tot de culinaire specialiteiten, die ik ook al benoemde in mijn eerste artikel “Op pad in het hart van de EU”. Je moet zeker de Belgische frietjes proeven, ook wel bekend als Franse frietjes. Dit gerecht, wat vaak in België wordt gegeten als hoofdgerecht, komt uit België en is anders dan bijvoorbeeld de Duitse Franse frietjes. Krokant aan de buitenkant, zacht aan de binnenkant, dubbel gefrituurd en aangeboden met veel verschillende sauzen – dit is echt een specialiteit van België. Je kunt ze krijgen op vele verschillende plekken, maar de meest bekende zijn de Frit Flagey en Maison Antoine, waar bekende mensen, zoals de Duitse Chancellor Angela Merkel, hebben gedineerd. Hierdoor zijn de rijen ook langer, maar in tussentijd kun je nadenken over welke van de 30 sauzen je wil bij je frietjes.

Een ander speciaal ding in België is dat veel kroegen en bars rondom deze friettent borden hebben geplaatst met “Frites acceptées”. Dit betekent dat je je frietjes mee kunt nemen naar de kroeg als je ze samen met een Belgisch speciaalbiertje zou willen nuttigen. Dat brengt ons naar de volgende specialiteit van dit land: bier. België staat aan de top als we het hebben over bierconsumptie per persoon. Alleen Beieren kan België bijhouden. België is niet onderworpen aan enige wet van zuiverheid en heeft een bijna overtreffende verscheidenheid aan biersoorten en -merken. Hoe flexibel de Belgische bierdrinker ook is, het juiste bier wordt gekozen afhankelijk van de situatie, stemming, weer en eten. Een “echte” Belg zou zich vooral concentreren op bieren van hoge gisting van witbier tot Alt en op Lambic in zijn variaties van Kriek tot Geuze.

Maar de Belgen nemen ook de leiding in de ‘toetjesrace’. Rond de Grote Markt, maar ook in heel veel steegjes van het stadscentrum, hangt een zoete geur, wat aangeeft dat er in dit gebied veel lekkernijen zijn. Je vindt hier alles van een grote verscheidenheid aan chocolade, pralines en beroemde Belgische wafels. Die laatste zijn dikker dan in Duitsland en hebben een patroonontwerp. Ook hier zijn er geen grenzen aan de verbeelding als het gaat om wat er op de wafel wordt gedaan – bijna alle sauzen, fruit en decoraties zijn beschikbaar.

Hopelijk heb je inmiddels een goed inzicht in de Brusselse specialiteiten. Ja, de meeste zijn een beetje vet, maar je hoeft niet alle mogelijke variaties te proberen en je hoeft ze niet elke dag te eten! Bovendien kun je de calorieën die je uit de lekkernijen hebt gehaald in evenwicht brengen met ontspannen wandelingen in de prachtige parken, die in mijn volgende artikel over Brussel in meer detail zullen worden besproken.
Daarnaast zijn er ook zoute gerechten die minder vet bevatten, zoals taarten, die overigens ook in veel verschillende vormen verkrijgbaar zijn. Ja, je leest het goed: in België is het gebruikelijk om niet één stuk taart maar het hele ding te kopen!
Wat deze Belgische gerechten gemeen hebben, is dat ze allemaal met veel liefde en zorg worden bereid, wat je echt zelf zou moeten proeven!

Auteur

Julia Mayer (Duitsland)

Studie: Publiek Management

Talen: Duits, Engels en Frans

Europa is... een gemeenschap die samen brengt, gebouwd op vrede en gemeenschappelijke waarden, uniek op deze manier, essentieel voor onze bestaan samen

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen

Der Beitrag De culturele en culinaire attracties in Brussel erschien zuerst auf MH Nederlands.

Van Julia Mayer / 14.10.2019

Kastav

Kastav ligt ten noordwesten van Rijeka en geeft een prachtig uitzicht over de kust van de baai van Kvarner.
Het oude gedeelte van de stad en haar kerk zijn zeker aan te raden. Elk gebouw heeft zijn eigen verhaal, en is zeker een kort bezoek waard.
Daarnaast zijn er drie verschillende wandelpaden die alledrie starten bij de ruïne achter de kerk. Zeker een aanrader voor liefhebbers van sportieve wandelingen! Deze drie excursies hebben verschillende lengtes en zijn voornamelijk in de schaduw. Hiermee is er voor elke wandelaars wat wils en kun je een route wandelen na je bezoek aan de stad.

Veprinac

Deze plaats, gelegen ten zuidwesten van Rijeka, nodigt bezoekers uit om uit te rusten in het pittoreske landschap. Naast de prachtige huizen is de kerk ook zeker het bezoeken waard. Daarnaast heb je een prachtig uitzicht over Rijeka en de hele noord Adriatische kust.

Učka natuurgebied

Na het bezoek aan Veprinac, is het een aanrader om het nabijgelegen Učka natuurgebied te bezoeken. Dit natuurgebied is een van de belangrijkste gebieden voor biodiversiteit in Europa, dankzij de geologische eigenschappen van het gebied. Je kunt hier prachtige wandelingen ondernemen, zoals een hike naar een waterval. Een hoogtepunt is ook de observatietoren genaam “Vojak”. De toren ligt op 1401 meter, het hoogste punt van het natuurgebied, en geeft een prachtig uitzicht in alle richtingen. Bij helder weer kun je zelfs Italië en de Alpen zien liggen.

Opatija

In de 19de eeuw was dit een populair kuuroord, waar de monarchie van Habsburg de winters doorbracht. De Franz Joseph promenade is iets wat je hier echt gezien moet hebben. De 12 kilometer lange promenade loopt langs de kust direct naar de zee, en heeft prachtige plekken om te zitten en te ontspannen, en laat ook de topattracties van Opatija zien, zoals de beroemde “Maagd met de Meeuw” (een standbeeld) en Villa Angiolina en het bijbehorende park.

Ika

Vanaf Opatija kun je langs de zeepromenade naar Ika lopen. Dit kleine kustplaatsje is perfect om in de zee te zwemmen. Het onderzeese landschap in deze regio is zeer speciaal, en snorkelen is dus zeker een aanrader! In tegenstelling tot de naastgelegen stad Ičići is Ika een stuk rustiger en minder toeristisch, wat het maakt tot een geheime badplaats.

Lovran

Lovran ligt ten zuiden van Ika. Dit dynamsiche kustgebied is niet alleen bekend als het embleem van de stad, maar ook voor haar luxueuze laurierblad bosjes die je vindt langs de kust. De oude stad en haven zijn ook het bezoeken waard, samen met de kleine cafés met hun Italiaanse flair.

Kostrena Stand

Met al het bovenstaande moeten we nog wel even zeggen dat de westelijke kant van Rijeka niet de enige interessante plaats is. Ten oosten van Rijeka liggen ook prachtige stranden. De grootste hiervan in Kostrena, met een promenade langs de kust, zoals ten westen van Rijeka, van waar je een goede plaats kan vinden om te zwemmen.

Bakar

Als je naar Rijeka gaat, kun je deze stad niet missen. De stad ligt langs een pittoreske haven in de vorm van een ford. Als je niet wist dat je in Kroatië was, zou je denken dat je in Italië was. Dit is wellicht door het gevoel van Bakar, en de sereniteit die van de mensen en het landschap afstraalt. Het is het tegenovergestelde van het drukke stadsleven van Rijeka, en zeker de moeite waard om te beleven.
En dit is maar een deel van de plaatsen die je kunt bezichtigen rond Rijeka. Er zijn veel andere bijzondere plaatsen, baaien, straten, bruggen, bossen, bergen etc. die je als bezoeker kan ontdekken en beleven op je eigen manier.

Auteur

Julia Mayer (Duitsland)

Studie: Publiek Management

Talen: Duits, Engels en Frans

Europa is... een gemeenschap die samen brengt, gebouwd op vrede en gemeenschappelijke waarden, uniek op deze manier, essentieel voor onze bestaan samen

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen

Der Beitrag Rijeka en de omgeving erschien zuerst auf MH Nederlands.

Van Julia Mayer / 25.09.2019

De Kroatisch havenstad in het Noord-Adriatische gebied is de derde stad van Kroatië en is zo divers als haar bewoners. Niet zonder reden is Rijeka genomineerd als de “Culturele hoofdstad van Europa 2020”. Dit artikel laat je zien wat je echt zou moeten zien in Rijeka.

De haven

De haven van Rijeka is een belangrijk punt en een echte attractie. De haven verbindt je direct met de oude stad, waardoor het gemakkelijk toegankelijk is.
Naast de zeilboten van de vissers zijn er in de haven vele jachten te zien. Vaak is ook het enorme jacht “Royale Romantiek” te zien, wat op het moment van bouwen het meest moderne jacht ter wereld is.
Je kunt door de haven lopen en een brede blik over de zee werpen. Daarnaast kun je ook met de boot naar het nabijgelegen eiland van Kvarner Bay. Het is een goed idee om terug te gaan op het schip en een plekje te vinden met zicht over de gehele haven en stad.
Maar voordat je dat doet, moet je een bezoekje brengen aan de markt en wat lokale specialiteiten proberen als lunch!

De markt

Niet ver van de haven vind je verschillende marktkraampjes en twee markthallen. Ze zullen meteen je aandacht trekken wanneer je richting de haven loopt. Elke dag ontmoeten mensen elkaar hier om gewassen en huisgemaakte specialiteiten uit te wisselen. Naast groente en fruit vind je hier ook verse broodjes, noten en regionale honing.
Na het winkelen bij deze kraampjes moet je een bezoek brengen aan de twee markthallen van Rijeka. De eerste hal is verdeeld over twee verdiepingen, de eerste verdieping bevat Kroatische delicatessen van vlees, worst of kaas. Op de tweede verdieping vind je andere aanbieders, zoals een restaurant waar regionale gerechten gegeten kunnen worden.
Wanneer je de tweede markthal binnen komt, kun je meteen ruiken dat er vis wordt verkocht. En niet zomaar vis, maar vis die direct van de vissers uit de haven komen — er is niets verser! Je kunt het meteen ruiken en proeven nadat de vis klaargemaakt is.

De stad

Het is aan te raden om ‘s middags een bezoek te brengen aan de binnenstad. Rijeka heeft een mooi voetgangersgebied waar je kunt winkelen of een café kunt bezoeken. Kroatië staat bekend om zijn koffie cultuur. Dit is niet alleen door de smaak van de koffie, maar ook omdat het koffie is wat mensen samenbrengt. Daarom zul je, zeker in het weekend, veel Kroatische mensen zien die kennissen en vrienden ontmoeten in café’s — het liefst een café met uitzicht op de zee.
Het herkenningspunt van de stad is de gele toren. De barokke toren met zijn klok is een karakteristiek onderdeel van de poort van de oude binnenstad. Dit gedeelte van het centrum kent veel Duitse, Oostenrijkse en Italiaanse invloeden. De lokale geschiedenis is te herkennen in de architectuur, wat maakt dat de oude stad van Rijeka kleurvol en vol interessante details is.
Om onszelf op te frissen tijdens een warme zomerdag of om iets bijzonders te zien, zijn de tunnels aan te raden. Je kunt hier 350 meter onder de stad door reizen.
Langs de kust van Rijeka zie je een constructie die lijkt op een oud reliek. Wat onderzoek wijst uit dat dit het “Torpedo-lanceer station” is uit de jaren 30 en dat het bij de oude fabriek erachter hoort, die torpedo’s maakt. Het is een belangrijk symbool van het industriële erfgoed van de stad en is een prachtige plek om de zee te zien vanaf een historische plaats.

Boven Rijeka, staat het kasteel van Trsat op een 100 meter hoge berg. Het kasteel uit de 13de eeuw is een van de drukst bezochte attracties van Rijeka en een plaats voor vele culturele en muzikale evenementen. Veel bezoekers gebruiken deze plaats voor een pauze of een afspraak. Het kasteel van Trsat is een plaats van traditie, emotie en avontuur.
Het oude stadion bij de zee geeft een prachtig uitzicht over de kust. ‘S Avonds kun je de zonsondergang bekijken vanuit het stadion of je kunt er samenkomen voor een picknick.

Rijeka heeft diverse dingen om te zien en doen. Je kunt het in je eentje ontdekken. De stad is een afspiegeling van haar geschiedenis en bewoners. Maar ga het vooral zelf zien, het is het helemaal waard!

Auteur

Julia Mayer (Duitsland)

Studie: Publiek Management

Talen: Duits, Engels en Frans

Europa is... een gemeenschap die samen brengt, gebouwd op vrede en gemeenschappelijke waarden, uniek op deze manier, essentieel voor onze bestaan samen

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen

Der Beitrag Rijeka – een stad met vele gezichten erschien zuerst auf MH Nederlands.

Van Anja Meunier / 15.9.2017

Als je al wat langer op deze planeet woont, heb je vast wel gehoord van het Oktoberfest wat ieder jaar gehouden wordt in München (Duitsland) in september (en ja, dat is verwarrend). München is mijn thuisstad, en als je me ontmoet ben je misschien verleidt om te zeggen dat jouw thuisstad zijn eigen versie heeft, maar laten we even eerlijk zijn, er is niets zo goed als het originele Wiesn, zoals we het in München noemen.

Voor veel jonge mensen is het bezoeken van het Oktoberfest iets wat je minstens een keer in je leven moet doen. Anderen zeggen dat het te groot en toeristisch is geworden, en dat er betere alternatieven zijn om de Beierse cultuur te ervaren. Dus welke is het? Nou, beiden.

Het eerste Oktoberfest in 1810 was een huwelijksfeest tussen Ludwig I van Beieren, die later koning van Beieren werd, en prinses Therese van Saxe-Hildburghausen. De velden waar het feest werd gehouden heette Theresienwiese (“Therese’s Weide”), en tot de dag van vandaag wordt het feest daar gehouden. Het volgende jaar besloten de inwoners van München de succesvolle en populaire kermis te herhalen, en zo werd een traditie geboren.

Het reuzenrad op het Oktoberfest in München © Michael Alger

Sindsdien is het Oktoberfest veranderd in een groot evenement, wat ieder jaar ongeveer 6 miljoen bezoekers trekt, zowel lokaal als internationaal. Traditioneel bestaat het festival uit twee onderdelen: de biertenten en de attracties.

Er zijn veertien grote tenten en meerdere kleine tenten, en allemaal verkopen ze Beierse gerechten en dranken, voornamelijk bier natuurlijk. Iedere tent heeft zijn eigen eigenschappen, dus waar Hofbräu-Festzelt het populairst is bij de internationale feesttoeristen, gaat de lokale jeugd liever naar Hacker en Augustiner. Er zijn ook meerdere familietenten, en exclusieve tenten voor de hogere klasse van München en de wereld, zoals internationale beroemdheden.

Het tweede onderdeel van het festival, de attracties, is net zo belangrijk. De helft van het festivalterrein is beslagen door reuzenratten, achtbanen, schiettenten, loterijen en andere typische kermisattracties. Als je een sensatie zoeker bent of een vlooienmarkt wil bezoeken, je zult niet teleurgesteld raken. Een van mijn favoriete attracties is de Rotor, en het is eigenlijk een grote cilinder die zo hard ronddraait dat je aan de muur vast komt te zitten, terwijl de bodem wegvalt. Ik zou het alleen niet aanbevelen als biertent.

Attractie op het Oktoberfest in München © Michael Alger

Dus waar is de Beierse traditie in dit alles? Nou, nog steeds zeer aanwezig. Op het festivalterrein en door de hele stad, zul je mensen zien die Dirndl of Lederhosn dragen, de traditionele Beierse kledendracht. Waar in het bijzonder jonge mensen vaak gaan voor de goedkopere en niet zo originele varianten, is het straatbeeld nog steeds uiterst charmant. Combineer dit met de traditionele Beierse Blasmusk (blazers muziek) wat tot 6 uur ‘s avonds in de tenten gespeeld wordt, een gigantische Brezn (prezel) met Obazda (Bavariaanse kruidenkaas) of traditionele Wienhendl (geroosterde kip), en een groot glas bier, en je zult de Beierse Gemütlichkeit voelen, vergelijkbaar met het Nederlandse gezelligheid.

Als critici zeggen dat de grootsheid van het festival de ervaring verminderd, hebben ze wel een punt. Het gebruik van het openbaar vervoer gedurende deze twee weken is geen pretje, en de prijzen die gevraagd worden voor een matras op de vloer zijn verschrikkelijk, om over de kosten van bier en eten in de tenten maar niet te spreken. Om een tafel te krijgen in een van de tenten in het weekend, wat nodig is als je iets wilt bestellen, moet je om zeven of acht uur ‘s ochtends opstaan en een uur in de rij gaan staan. Voor veel mensen verpest dit het plezier in het evenement.

In een biertent. Photo: flickr (Roman Boed)

Dus als je een rustiger type bent, en alsnog deel wil nemen aan een traditionaal Beiers feest, heb je verschillende anderen om uit te kiezen, want natuurlijk feesten de Beieren niet slechts een keer per jaar. De festiviteiten in mei zijn een goede optie, net als het Frülingsfest in april of mei, Nockherberg in maart of verschillende Johannifeuer in juni. Allemaal hebben ze biertenten, klederdracht en Beierse gerechten, en je zult een veel relaxtere tijd hebben. Sommige zullen zelfs andere Beierse tradities, zoals het oprichten van de wit met blauwe Maibaum (meiboom) of een gigantisch vuur om de langste dag te vieren, noemen.

Het nadeel is dat sommige van deze moeilijker zijn om te vinden, sinds ze gevierd worden in kleinere dorpen om München heen. Sommige hebben geen kermisattracties, en er zijn niet zo veel verschillende keuzes in tenten. Maar, je komt waarschijnlijk wel gemakkelijker in contact met lokale bewoners, omdat deze festivals minder toeristisch zijn.

Alsnog is het Oktoberfest een unieke ervaring, wat op zijn minst een keer het gedoe waard is. De beste manier om het te bezoeken is met vrienden uit München, die alle tips en tricks kennen en bij wie je misschien wel kunt blijven slapen. Dus als je me tegenkomt, vertel me niet over je imitatie Oktoberfeest – vraag of je mijn echte kan komen bezoeken!

Still, the Oktoberfest is a unique experience, which I think is worth the hassle at least once. The best way to visit is of course with friends from Munich, who know all the tips and tricks, and might even let you stay at their place. So in case you meet me, don’t tell me about your knock-off Oktoberfest – ask if you can come visit my real one!

Auteur

Anja Meunier (Duitsland)

Studeert: Wiskunde en Economie

Talen: Duits, Engels en Spaans

Europe heeft…. prachtige landen, interessante mensen, een fantastische levensstijl. En moet samenblijven.

500px: Anja Meunier

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen

Der Beitrag Het <em>Oktoberfest</em> in München – iets wat je gezien moet hebben of een val voor toeristen? erschien zuerst auf MH Nederlands.

Van Iris Pase / 9.9.2017

Het is bekend over de hele wereld: CouchSurfing is een service van gastvrijheid en een sociale netwerk website welke meer dan 14 miljoen gebruikers heeft en dagelijks groeit. Zoals de naam al impliceert, geeft het platform leden de kans om iemand thuis te verwelkomen of thuis verwelkomt te worden – waarschijnlijk op iemands bank – en om in direct contact te komen met locale bewoners. Daarnaast is het mogelijk, voor zij die nog niet klaar zijn om een accommodatie te delen met vreemden, om mensen te ontmoeten en naar evenementen te gaan die worden georganiseerd door de online CS gemeenschap.

De onderliggende filosofie van het project is het bevorderen van culturele uitwisselingen door het gebruik van de oudste waarheid: “De mens is van nature een sociaal dier.” Er is geen betere manier om een nieuwe omgeving te ontdekken en te leren kennen dan door het ontmoeten van lokale bewoners, door je comfortabel te voelen in het delen van ervaringen en ideeën in een nieuwe omgeving, en daarbij het creëren van een band tussen mensen die proberen verschillende achtergronden te begrijpen.

Photo: flickr (ephidryn)

Maar hoe is Couchsurfen tot stand gekomen?

In 1999 boekte de jonge programeur, Casey Fenton (25), een goedkope vlucht naar IJsland, maar hij had geen slaapplaats. Hij weigerde afhankelijk te zijn van normale accomodatie, maar emailde meer dan 1500 IIJslandse studenten in Reykjavik met de vraag of hij bij een van hen op de bank kon slapen. Hij kreeg gelukkig meerdere antwoorden, en tot zijn genoegen boden ze hem niet alleen een slaapplaats, maar ook een rondleiding door hun Reykjavik aan. Fenton was zo verbaasd dat hij het couchsurfen aannam als zijn nieuwe manier van reizen.

Een paar jaar later zette hij zijn eigen ervaring om in een non-profit organisatie en een website, en daarmee begon hij een van de meest bekende voorbeelden van de deeleconomie. Maar, de non-profit status van CouchSurfing maakte dat het platform niet de middelen had om met de stroom nieuwe gebruikers om te gaan, wat resulteerde in meerdere technische problemen.

Omdat het niet mogelijk was om het platform te onderhouden zonder donaties, nam CouchSurfing $7.6 miljoen aan van durfkapitalist Benchmark Capital en Omidyar Network, en werd – in de woorden van Fenton zelf – een B Corporatie, een onderneming die de macht van het bedrijfsleven gebruikt om algemeen nut te creëren. Een jaar later ontving het bedrijf nog eens $15 miljoen in donaties, waardoor de non-profit organisatie kon innoveren en nieuwe diensten toe kon voeren; maar toen het financiële probleem was opgelost, zouden nieuwe problemen snel komen.

Courchsurfen of… Sexsurfen? Is dit het einde van de “onschuldige couchsurfers”?

“We hebben alles gedaan wat volwassenen zouden doen. Wat ging er verkeerd?”
― William Golding, Heer der Vliegen (Lord of the Flies)

Sinds the verandering naar een for-profit organisatie, was de constante groei van de gemeenschap een signaal voor het einde van de onschuldigheid: meerdere nieuwe gebruikers gingen niet mee in de filosofie van het delen, maar volgenden een “do ut des” principe, vaak werd er seks verwacht in ruil voor een accommodatie.
Probeer maar eens “couchsurfen” in te vullen op Google, of lees een aantal reisblogs hierover en je zult zien hoe het platform is veranderd in een dating website. Ik heb het niet over ‘casual sex’ tussen een gast en gastheer/vrouw, ik bekritiseer niet de consensuele daad tussen twee volwassenen. Het probleem wat ik hier aankaart is dat, zoals gezegd door reisblogger Agnes Walewinder, “mensen gebruiken dit platform om meisjes te krijgen voor gratis seks en visa versa”. Couchsurfen was bedoeld als een veilig alternatief voor reizen, maar het is veranderd in Sexsurfen, wat reizigers, in het bijzonder vrouwelijke backpackers, bang maakt om het te gebruiken in angst voor aanranding, verkrachting of zelfs moord.

En alsof dit niet genoeg was, is het platform nu vol met zogenoemde pick-up artiesten, mensen (meestal mannen, maar niet exclusief mannen) die geoefend zijn in het aantrekken van of gewoon zijn seksuele partners na te jagen: en wat is een beter manier om vrouwen te objectificeren en te kleineren.

Neem bijvoorbeeld John Maverick’s artikelen “Hoe verleidt je stoute Couchsurfing meisjes” en “8 tekenen van een stout couchsurfing meisje.” De auteur zegt lid te zijn geworden van CS om “meisjes te neuken” en deelt zijn “ervaring” om andere mannen te helpen die moeite hebben met het krijgen van seks. Natuurlijk baseert Maverick zijn technieken op onderwerping en misleiding, in plaats van een gezonde en respectvolle benadering richting het andere geslacht, en vermaakt vrouwen tot een prooi waarop gejaagd moet worden door te profiteren van hun schijnbare vrije liefde en lichtzinnigheid. Beide artikelen vertegenwoordigen de belichaming van sociopathie, mannelijk chauvinisme en vrouwenhaat, om nog maar te zwijgen van een soort neutraal racisme, ik citeer: “Hoewel sommige nationaliteiten gemakkelijker zijn dan anderen, is er iets met deze landen (Frankrijk, Finland, Polen) dat ze meisjes leveren die bijna een gegarandeerd wip opleveren.”

Jammergenoeg is dit geen geïsoleerd geval: Business Insider definieerde CS als “de beste neuk app die er ooit was”, terwijl neuk handleidingen steeds regelmatiger worden gepost, samen met het starten van websites als Couchbangs (“bank bonken” letterlijk vertaald), een verzameling van seksuele ontmoetingen door CS gastheren/vrouwen die hun gast – hetzij mannelijk of vrouwelijk – het bed in hebben gekregen.

Backpackers. Photo: flickr (Garry Knight)

Is dit het einde van Couchsurfen?

Is het mogelijk om het veilig te gebruiken of moeten we het achterlaten en alternatieve platforms zoals HospitalityClub, Trustroots, or Be Welcome gebruiken?

CS is gevaarlijker geworden dan vroeger, maar de gemeenschap bestaat nog steeds uit genoeg goede en eerlijke mensen die houden van reizen; daarom zou ik nooit het advies geven om de gemeenschap te verlaten. Daarnaast, als alle gerespecteerde leden het platform verlaten, is de transitie naar een datingsite gegarandeerd en dat kunnen we niet laten gebeuren. Couchsurfen was een droom die werkelijkheid werd voor duizenden reizigers en dat kan nog steeds zo zijn, als we mensen maar blijven aanmoedigen om het te gebruiken waarvoor het bedoeld is.

Het is daarom van cruciaal belang om van te voren te weten of een gastheer/vrouw betrouwbaar is. We moeten onszelf informeren over onze bestemming en mogelijke tweede opties voor een accommodatie; tegelijkertijd is het goed om algemene eigenschappen van pick-up artiesten en mogelijke aanranders/verkrachters in gedachte te houden. Om meer inzicht te geven hierin, praten we vandaag met Hannah, een ervaren couchsurfer die graag op zoek gaat naar avontuur. Zij zal haar goede en slechte ervaringen met ons delen en een aantal tips geven om veilig te reizen.

Meeting Halfway: Hallo Hannah, welkom en bedankt voor je tijd. Laten we beginnen bij het begin: hoe heb je couchsurfen ontdekt?

Hannah: Hallo! Nou, ik heb alleen gereisd sinds ik 18 ben, en ik heb snel het belang van geld geleerd bij het backpacken. Ook leerde is hoe bijzonder een plaats wordt wanneer je het ziet met een lokaal persoon. Ik kan me niet meer herinneren wie me heeft verteld over CouchSurfing, maar ik wou graag naar India en daar bij iemand verblijven, dus toen heb ik me ingeschreven.

MH: Wat gaaf! Het was erg dapper om in je eentje naar een plaats als India te reizen, vooral omdat het gezien wordt als een gevaarlijk land voor alleenreizende vrouwen. Nu we het daar over hebben, heb je bij het gebruik van CS ooit moeilijkheden gehad omdat je vrouw bent, wellicht griezelige situaties of mensen?

H: Ik heb een aantal keer gehad waar ik wist dat de jongen seks verwachtte. Toen ik door Schotland reisde was een een jongen die me erg onveilig deed voelen. Hij leek heel normaal bij het koffietentje waar we hadden afgesproken, maar toen nam hij me mee naar zijn appartement in the middle of nowhere en deed erg raar. Het eerste wat me opviel was een gigantisch eerbetoon aan Margaret Thatcher. Hij zei dat hij pasta voor me zou koken, maar deed letterlijk rauwe pasta met tomatensaus erop in de magnetron. Hij zei me dat hij een geest was en vroeg me of ik ook een geest wou zijn. Hij vertelde me dat veel couchsurfers seks hadden, en toen ik zei dat ik geen interesse had probeerde hij me dom te laten voelen en beschuldigde hij me ervan dat ik deed alsof hij met me flirtte. Hij vroeg me of ik thee wou, maar deed de keukendeur dicht terwijl hij het maakte dus ik heb er niks van gedronken. Ik heb die nacht niet geslapen en ben weggegaan toen de zon op kwam, het enige wat hij zei was “schrijf een positieve review voor me”.

MH: Het is iditoot, en de angst die je gevoeld moet hebben! Het grootste gedeelte van de mishandelde of bedreigde vrouwen doet geen aangifte van hun gastheer om een negatieve review op CS te voorkomen. Wat heb jij gedaan? Heb je het aangegeven of een slechte review geschreven?

Hannah in Scottland. Photo: Private

H: Ik had na twee dagen nog geen review gegeven (ik was druk met liften en ontdekken, en had geen moment om stil te zitten) en hij schreef een nep, hatelijk review over hoe ik HEM had misbruikt. Ik heb het gerapporteerd tegen CS en heb hem verteld wat hij had gedaan en ik denk dat zijn pagina verwijderd is? Of misschien heeft hij het verwijderd want het was weg. Maanden later kreeg ik een bericht van een gast op CS met de zelfde achternaam als ik (!!) – maar geen foto’s of reviews – die me een verwende lelijke teef noemde. Ik vertelde hem dat hij op zoek moest gaan naar een leven en heb hem geblokkeerd, daarna heb ik nooit meer iets van hem gehoord.

MH: Jammergenoeg ben je niet de enige die een slechte review heeft gegeven van haar eigen “seksuele aanvaller”. Je bent dapper genoeg geweest op het te rapporteren, dus hopelijk zal hij geen anderen meer lastigvallen. Welke criteria gebruik je nu voor je gastheren/vrouwen, in het bijzonder na deze ervaring?

H: Ik ben best kieskeuring. Ze moeten veel reviews hebben, meer dan 30. En ik lees ze allemaal. En als alle reviews van meisjes zijn, is dat een waarschuwing en stuur ik ze geen bericht. Ik lees het volledige profiel, want op die manier kan ik een nepper er snel uithalen. Ik stuur ze een bericht met meer dan “kun je mij een slaapplaats geven?” en ik ontmoet ze altijd in een drukke openbare plek. Misschien kun je ook de eerste nacht in een hostel blijven en als je ze vertrouwd bij de eerste ontmoeten, kun je de volgende nacht bij hen slapen of gewoon nieuwe vrienden maken!

MH: Veel vrouwen hebben de voorkeur om alleen bij andere vrouwen te slapen, ben je het daar mee eens? Of denk je dat het de echte CS ervaring verpest?

H: Persoonlijk niet. Ik heb geslapen bij enkele andere vrouwen en dat was geweldig, maar ik ben blij dat ik het risico heb genomen om ook bij mannen te verblijven want daar zijn geweldige platonische vriendschappen uit voorgekomen. Ik ben nooit naar bed gegaan met een gastheer of het gevoel gehad dat ik dat moest doen (de Schotse jongen was griezelig, maar ik had het gevoel dat als hij me aan zou raken of iets bedreigends zou zeggen, ik gemakkelijk zou kunnen ontsnappen. Het was mijn eigen keuze om te wachten tot de volgende ochtend). Maar ik kan niets zeggen over het comfort niveau van een ander, dus als een jonge vrouw zich beter voelt om alleen bij andere vrouwen te verblijven denk ik niet dat dat de ervaring verpest.

MH: Jij houdt van CS en gebruikt het vaak, waarom zou iedereen een keer moeten couchsurfen in zijn leven, volgens jou?

H: Voor mij is het beste onderdeel van couchsurfen het zien van een plaats door de ogen van iemand die er woont. Ze vertellen je verhalen over het opgroeien in een bepaald land of een bepaalde stad, ze kunnen je wat vertellen over de geschiedenis, of vertellen je gewoon de waarheid over hoe het is om ergens te leven. En het kennen van de geheime tips om ergens te eten of uit te gaan is ook een groot voordeel! Daarnaast voelt het voor mij als alleenreizende vrouw ook veiliger om te couchsurfen in vergelijking tot een hostel, omdat je beschermd wordt door iemand die de straten, gebruiken en mensen kent. Soms als je rondloopt als toerist wordt je er gemakkelijk uitgepikt door een zakkenroller of voel je je verward en hulpeloos, zeker als er een andere taal gesproken wordt. Couchsurfen kan maken dat een onbekende plaats als thuis aanvoelt.

MH: Na alle griezelige situaties zijn we aangekomen tot de goede kant van CS, dus waarom sluiten we het niet af met je beste ervaring tot nu toe?

H: Het is moeilijk om de beste aan te wijzen, ik heb zo veel geweldige ervaringen maar er zijn er twee die me echt goed zijn bijgebleven. De eerste was in Sarajevo, de tweede in Gozo met een 50-jarige homoseksuele man. Hij woonde alleen in een geweldig, bungalow-stijl huis dat versierd was met allerlei prullaria, een gigantische bibliotheek, gerecycled water, klimop binnen en buiten, en een dakterras. Wanneer ik daar verbleef waren er in totaal zes gasten, met stapelbedden en slaapbanken. Deze man is er bijzonder, hij kookte drie enorme, warme maaltijden per dag. Helemaal gratis! En hij was altijd in voor een diep gesprek over geschiedenis, politiek, religie, het leven en de gesprekken aan de eetkamertafel waren altijd inspirerend. Hij vroeg nooit iets terug voor wat hij deed, zo bijzonder! Ik moet hem ook bedanken omdat mijn verblijf daar het begin was van een levenslange vriendschap met een andere couchsurfer, met wie ik nu nog steeds contact heb.

Auteur

Iris Pase (Italië)

Studeert: Geschiedenis en Filosofie

Talen: Italiaans en Engels

Europa is… een andere Europeaan ontmoeten en een gemeenschappelijke geschiedenis, cultuur en manier van denken hebben.

Blog: The Venetian Rover

Vertaling

Jenneke van der Velden (Nederland)

Studeert: Innovatiewetenschappen

Talen: Nederlands en Engels

Europa is… een geheel groter dan de som der delen, het aanpakken van dingen die te groot zijn voor een enkel land alleen.

Der Beitrag Is CouchSurfing een Boheems Tinder geworden? erschien zuerst auf MH Nederlands.

In de Russische taal gebruikt men een spreekwoord om het licht te laten schijnen over alledaagse verschijnselen, zowel klein als groot. Dat spreekwoord luidt ‘je tong zal je helemaal tot Kiev leiden’, en zo stond ik een paar maanden geleden dus precies in het midden van het Onafhankelijkheidsplein in Kiev (Maidan Nezalezhnosti). Het was de dag nadat President Yanukovich zijn noodlottige besluit had genomen om de overeenkomst te verbreken waarmee Oekraïne zich had bevonden op de lange maar versleten weg naar lidmaatschap van de Europese Unie, en toevallig was ik die dag in de hoofdstad Kiev. Terwijl ik op het Onafhankelijkheidsplein stond en een menigte gefrustreerde maar optimistische demonstranten zag dansen en zingen onder een deken van blauw met gele vlaggen van de EU en Oekraïne, die wapperden in de wind en regen van November,  had ik me nooit kunnen beseffen dat ik getuige was van het begin van een revolutie. Eerlijk is eerlijk, het waren mijn doelloze zwerflust en mijn interesse in de Russische taal die mij, een student uit Texas, in eerste instantie op het idee brachten om een jaar in Oekraïne te gaan studeren. Maar na een verblijf van bijna een half jaar in Oekraïne ben ik tot het besef gekomen hoe uniek dit land is. Een land dat zich bevindt op de hachelijke breuklijn tussen het Russische verleden en de Europese toekomst. Het huidige Oekraïne is in principe een samensmelting van twee gebieden die op basis van historie, geografie en taal duidelijk van elkaar verschillen: het Oekraïens sprekende, op Europa georiënteerde  Westen met zijn smalle straatjes belegd met kinderkopjes en zijn Katholieke kerken, en het Gerussificeerde, voornamelijk industriële Oosten. Ik studeer in Kharkiv, de tweede stad van Oekraïne, die slechts op korte afstand ligt van de Russische stad Belgorod. Tot 1934 was Kharkiv de hoofdstad van de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek, en  tot op de dag van vandaag draagt het trots de bijnaam van ‘Eerste hoofdstad van Oekraïne’. Tijdens het Sovjet tijdperk was het een belangrijk bolwerk op het gebied van onderwijs, cultuur en wetenschap. Als het oostelijke deel van Oekraïne een hoofdstad zou hebben, zou dat zeker Kharkiv zijn. Hier wordt in het dagelijks leven de Oekraïense taal praktisch niet gesproken; in het park zitten baboesjka’s met stalen gezicht te roddelen in het Russisch, studenten slenteren door donkere, drukke gangen, babbelend in het Russisch. De mensen in dit deel van Oekraïne hebben vrienden, familie en zakelijke contacten in Rusland en velen zijn regelmatig aan de andere kant van de grens te vinden.

Sterker nog, op momenten van zwakte, heb ik aan mijn vrienden en familie verkondigd dat ik ‘in feite in Rusland’ woon, omdat ik het zo moeilijk vind om voor hun een beeld te schetsen van het leven in Oekraïne, een land dat door de meeste Amerikanen domweg niet op de kaart kon worden aangewezen. Ten eerste, Oekraïne is een van de armste landen van Europa. Ondanks het feit dat de Oekraïners het vandaag de dag beter hebben dan in de roerige tijden die volgden op de val van de Sovjet-Unie, wordt de huidige economische situatie gekenmerkt door afbrokkelende gevels, wegen vol gaten en kuilen en de haperende liften waar ik dagelijks mee in aanraking kom. Maar zodra je een keer bij Oekraïners thuis bent, merk je al snel dat de mensen in dit land juist waarderen wat ze wél hebben. Jezelf goed presenteren lijkt een algemene Oekraïense eigenschap te zijn. Terwijl het jonge Amerikanen weinig kan schelen als ze buiten gezien worden in sportbroeken, T-shirts en gympen, doen Oekraïners hun best om elke keer als ze de deur uit gaan er goed gekleed uit te zien; vrouwen hullen zich in jurken en dragen hoge hakken, en mannen lopen rond in nette broeken met glimmende, zwarte puntschoenen eronder. Of het nou op de boerenmarkt is, in de metro of tijdens een wandelingetje door het park, Oekraïners zien er altijd uit alsof ze elk moment de catwalk op kunnen lopen. Zo kieskeurig als Oekraïners zijn met hun kleding, zo kieskeurig zijn ze ook met het kiezen van hun vrienden. Het is moeilijk om door te dringen tot de vriendenkring van een Oekraïner, maar als het je lukt is de kans groot dat je daar zult blijven. Ze hebben een oprechtheid die Amerikanen makkelijk zouden kunnen aannemen voor kilte: een glimlach of een lachbui zie je alleen wanneer deze echt gemeend en op zijn plaats is. De Orthodoxe Kerk behoort tot de sterkste machten van de samenleving – zo’n beetje elke Oekraïense man draagt een ketting met het Russisch-orthodoxe kruis onder zijn shirt; mannen en vrouwen van alle leeftijden slaan een kruis en buigen als zij een typische Orthodoxe Kathedraal met koepel passeren op weg naar hun werk of school.

Maar het grootste verschil tussen de Amerikaanse en de Oekraïense cultuur is misschien wel de collectieve mentaliteit in Oekraïne, ontstaan door eeuwen van horigheid en vervolgens het gedwongen gemeenschappelijk leven onder het Sovjet regime. Het is een mentaliteit die de nadruk legt op het collectieve belang. Door de extreme ellende die Oekraïne te verduren kreeg tijdens het Sovjet regime, (het stond bekend als ‘de graanschuur van de Sovjet-Unie’; in de jaren ’30 stierven miljoenen Oekraïners als gevolg van een door Stalin georganiseerde hongersnood, die bekend staat als de Holodomor) groeide er bij veel Oekraïners een sterke anti-Sovjet en anti-Rusland houding. Na de Tweede Wereldoorlog zorgde de versnelde ‘Russificatie’ van het Oosten en Zuiden van Oekraïne voor de fundamentele scheiding van Oekraïne zoals we die in de huidige maatschappij terugzien.

Daardoor hebben de meeste mensen in deze contreien een behoedzame, dan wel ronduit negatieve, houding tegenover de strijd die zich momenteel ontpopt in de straten van Kiev. Ze leven niet mee met hun Westerse tegenhangers, die een gapende culturele kloof zien tussen de Oekraïners en de Russen en een vijandigheid voelen jegens dat land en zijn taal. Tijdens de politieke onrust van de afgelopen weken bleef het in Kharkiv opvallend kalm. Het stadsplein, het grootste plein in Oekraïne en een van de grootste van Europa, was leeg op de meeste dagen, los van de gigantische kerstboom en een kerstmarkt met bijbehorende houten huisjes en grote sneeuwpoppen. En zelfs met al het bloedvergieten dat volgde op het aannemen van een aantal dubieuze wetten die de rechten van de demonstranten op het Onafhankelijkheidsplein in Kiev beperken, is de enige noemenswaardige demonstratie in Kharkiv een demonstratie geweest om  steun aan het Yanukovich regime te uiten. Desalniettemin is het belangrijk niet in de val te trappen om te denken dat de Oekraïners in het Oosten zich op een of andere manier minder Oekraïens voelen dan hun landgenoten aan de overkant van de rivier de Dnjepr. Als buitenlander is het moeilijk om alle nuances te begrijpen van het Oost-West conflict in Oekraïne, maar ik zie de kwestie als volgt: de mensen in het oosten zien de Russische taal en de Russische culturele invloed niet als hindernissen in de ontwikkeling van een Oekraïense cultuur en soevereiniteit, terwijl de mensen in het westen willen breken met het verleden en met een schone lei willen beginnen, wat voor hen inhoudt dat de Grote Broer Rusland moet worden achtergelaten en er een uitgesproken Oekraïens pad ingeslagen moet worden.

Het doet mij een beetje denken aan de aloude wrijving zoals die bestaat tussen het Zuiden en het Noorden van de Verenigde Staten die de tokkelende, thee drinkende Zuiderlingen afscheidt van de drukke, progressieve, vlot pratende Yankees uit het Noorden – in feite twee naties met totaal verschillende opvattingen over het verleden, heden en de toekomst, maar verbonden onder één vlag (ook al is het soms schoorvoetend). Dit land op de grens van Europa heeft nu al een speciaal plekje veroverd in mijn hart, en ik hoop oprecht dat de bevolking en de overheid een eind kunnen maken aan deze roerige tijden en de Oekraïners uit alle windstreken weer een reden hebben om trots te zijn. Niet omdat  ze Europees of Russisch zijn, maar omdat ze Oekraïners zijn.

[crp]

Auteur

Nile Miller

Vertaler

Luc van Haaren (Nederland)

Studeert: Financie

Spreekt: Nederlands, Engels, Duits, een beetje Portugees en Frans.

Europa… heeft de mooiste plekken, de beste festivals, de meest fascinerende geschiedenis lessen, en de coolste steden binnen 3 uur vliegen bereikbaar.

Proeflezer

Dave Chiou (Nederland)

Studeert: Msc Financiën & Msc Accounting & control

Spreekt: Nederlands, Engels.

Europa is.. eenheid, solidariteit, mogelijkheden, en rechtvaardig. Een Europa voor iedereen.

Der Beitrag Van Texas naar Kharkiv – Bevindingen van een Amerikaan in Oekraïne erschien zuerst auf MH Nederlands.