Een interview met Oz Karahan — een voormalig kandidaats EU-parlementariër en voorzitter van de Union of Cypriots (unie van Cyprioten) organisatie.
“Politici en burgers in Europa hebben geen idee wat er in Cyprus gebeurt en van de bloedeloze genocide die de Turkssprekende Cyprioten vanwege Turkije tegenkomen.”
Van Elke Schneider / 19.08.2019
De verkiezingen van het Europees Parlement zijn belangrijk voor de Europese Unie. Dit jaar zagen we een groot gevecht tussen de sociaaldemocraten, rechtse populisten, groenen en anderen. Maar in de kleinste eilandstaat van de EU, Cyprus, is een andere competitie gaande. Voor het eerst hebben dit jaar Turkse Cyprioten deelgenomen aan de verkiezing met goede namen en sterke partijen. Uiteindelijk kreeg Turks-Cyprus een van de in totaal zes zetels van Cyprus.
Voor de verkiezing sprak ik met de 29-jarige Oz Karahan, een belangrijk politiek figuur voor de Cypriotische samenleving. Hij is de voorzitter van de progressieve Cypriotische nationalistische organisatie “unie van Cyprioten”. Hij stond ook op de kandidatenlijst voor het Europees Parlement voor Sener Levent’s “Jasmijn Beweging” (“Jasmin Movement”). Hij en zijn organisatie strijden tegen de politieke bewegingen die in de omloop zijn van Griekenland en Turkije op het eiland en ze bepleiten dat Cyprus alleen onafhankelijk kan zijn door te vechten voor het idee dat hetzelfde is met hun motto: “Cyprus voor Cyprioten”.
Oz Karahan
Elke Schneider: Deze verkiezing schrijft geschiedenis voor Cyprus door de sterke kandidaten die meedoen. Zonder twijfel is een van hen Sener Levent, de legendarische journalist die strijdt tegen de Turkse bezetting en de Turkse President, Erdogan. De Unie van Cyprioten en uzelf zijn ook bekende namen die campagne voeren voor hetzelfde doel. Zou u kunnen delen met onze lezers hoe deze belangrijke politieke actoren zijn samengekomen?
Oz Karahan: Ten eerste, we hebben allemaal een voordeel en het is een feit dat Cyprus een klein eiland is en dat iedereen die strijd voor dit doel elkaar goed kent. Zoals je weet, is ons prachtige land bezet sinds 1974 en de Turkse bezetting tegen de Turkssprekende Cyprioten die gevangen zitten in het bezette land is enorm toegenomen na de Turks-Cypriotische protesten van 2011. De Afrikaanse krant aanvallen van 22 januari 2018 waren het punt waarop we ons realiseerde dat we samen moesten werken als progressieve kracht tegen de Turkse bezetting. Dit is de gedachte achter het vormen van een gezamenlijke lijst van belangrijke Cyprioten die bekend zijn in de samenleving en meedoen aan de Europese Parlementsverkiezingen.
Elke Schneider: Vertelt u alstublieft wat meer over uzelf en uw achtergrond.
Oz Karahan: Ik ben geboren in april 1990 en was al jong politiek actief. Mijn jeugdjaren bracht ik door in Famagusta en als onderdeel van verschillende formaties leidde ik de jongerenorganisatie genaamd “LINOBAMBAKI”, wat een van de voorlopers was in het protest tegen Turkije in 2011. Na mijn universitaire studie in Tsjechië verhuisde ik naar de Verenigde Staten, daar was ik actief voor de Communistische Partij USA, later verhuisde ik naar Zweden voor een korte periode, terwijl ik actief was voor de Kommunistiska Partiet (Communistische Partij). Ik was een van de oprichters van de “Wereld Unie van Turkssprekende Cyprioten (WUTS)” wat later de Unie van Cyprioten (Union of Cypriots) werd. Op dit moment ben ik voorzitter van de Unie van Cyprioten, wat een van de grootste organisaties is die strijdt voor de onafhankelijkheid van Cyprus en de Cyprioten. En nu sta ik op de kandidatenlijst van het Europees Parlement voor de Jarmine Movement (“Jasmijn Beweging”).
Elke Schneider: Wow, wat een interessant verhaal. Waarom bent u politiek actief geworden? Wat er iets wat uw politieke activisme heeft aangewakkerd?
Oz Karahan: Ik denk dat de omstandigheden het beste antwoord is wat ik kan geven. Ik leefde onder Turkse bezetten en zag elke dag dat mijn cultuur werd aangevallen door buitenstaanders dat maakt dat je terug wilt vechten.
Na de bezetting had Cyprus de beste kans om een te worden met een VN plan wat genoemd was naar de Kofi Annan in 2004. Het voorstel werd gesteund door 65% van de Turkse Cyprioten, maar slechts 24% van de Griekse Cyprioten waren voor. Turkse aggressie tegen Turkse Cyprioten werd meer intens naar mate Erdogan meer een dictotoriale leider werd. Maar, in tegenstelling tot zijn eigen bevolking, waren de Turkse Cyprioten het niet met hem eens en waren er in 2011 massa proteten tegen Turkije genaamd de “Gemeenschappelijke Overlevingsprotesten”. Dit soort anti-Turkse protesten keren van tijd tot tijd terug in de bezette gedeelten van Cyprus.
Elke Schneider: Kunt u ons kort vertellen wat er gebeurt in de bezette gedeelten van Cyprus, voor de lezers die niet zoveel weten van het onderwerp?
Oz Karahan: Zoals je weet was Cyprus een Britse kolonie tot het in 1960 onafhankelijk werd. Het was een tijd dat veel koloniën onafhankelijkheid kregen. Maar natuurlijk zouden de imperialisten een land dat van zo’n strategisch belang was voor het midden oosten en belangrijke luchthaven niet zo gemakkelijk achterlaten. Ten eerste werd er geprobeerd om een intern conflict te creëren met Griekenland en Turkije als marionetten, kort na de onafhankelijkheid. Veel vooruitstrevende Cyprioten uit beide gemeenschappen die vochten voor een verenigd en onafhankelijk Cyprus werden monddood gemaakt door bewapende Griekofiele en Turkofiele groeperingen. Later, na de door Amerika gesteunde fascistische coup in Griekenland, werd er in Cyprus een poging tot een coup gedaan door een groep Grieks sprekende Cyprioten wat leidde tot de Turkse invasie.
Elke Schneider: En vandaag…
Oz Karahan: Sinds dat dat is gebeurd, is de helft van het eiland bezet en een niet-erkende marionetten van Turkije, met honderdduizenden illegale Turkse bewoners die naar bezette gedeelten zijn gestuurd vanuit Anatolië. Deze illegale bewoners zijn belangrijk, sinds ze het grootste wapen zijn van Turkije om het land volledig te koloniseren en voor sociale, culturele en economische onderdrukking van Turkssprekende Cyprioten die in het noorden vast zitten. In het verleden hebben de Turkssprekende Cyprioten nooit een goede band met Turkije gehad, en de reden hiervoor zijn de culturele en sociale verschillen tussen beiden. Turkssprekende Cyprioten zijn niet etnisch of cultureel Turks, ook al proberen de Britten en Turken iets anders te bewijzen met de geschiedenis die ze verzonnen hebben. Verdeel en heers, is de tactiek die hier gebruikt wordt, net zoals in veel andere landen gebeurde nadat de kolonisten het land verlieten. Turkssprekende Cyprioten zijn mensen die hier naar toe zijn getrokken in tijden van het Ottomaanse rijk om hun leven te redden en onder belastingen uit te komen. Daarom is de Turkssprekende Cypriotische cultuur een van de meest seculiere en anti-religieuze culturen op aarde, waar Turkije niet blij mee is. En vandaag moet deze Europese gemeenschap door de bezetting leven met Anatoliërs die tegenovergestelde waarde hebben.
Elke Schneider: Dit is een groot probleem. En daarnaast weten we dat op dit moment het aantal illegale bewoners een stuk groter is dan het aantal Cyprioten, wanneer we kijken naar de bezette gebieden.
Oz Karahan: Precies. Hoewel Turkije het probeert te verbergen om niet te veel aandacht te trekken van de internationale gemeenschap, leven er een half miljoen illegale Turkse bewoners in de bezette gebieden. En er zijn, maar honderdduizend Turkssprekende Cyprioten in dat gebied. Door Turkije en de bezetting van de bewoners verlaten elke dag meer Cyprioten het eiland, wat inhoud dat snel de kolonisatie volledig zal zijn. Dit is waarom we blijven strijden om te blijven bestaan in ons land en campagne voeren bij internationale overheden en organisaties. Want jammer genoeg is de status-quo voor veel politieke kanten precies hoe ze het willen hebben. Terwijl Turkije waardevol land koloniseert, jaagt de overheid van de Republiek Cyprus een “federale” oplossing na die in zou houden dat Turkije altijd op het land mag blijven.
Elke Schneider: Tragisch… Wat is het hoofdzakelijke doel van de Unie van Cyprioten? Wat is uw visie op de oplossing van het conflict in Cyprus?
Oz Karahan: We ondersteunen en promoten Cypriotisme (Cypriotisch nationalisme) met de vooruitstrevende waarde die het vertegenwoordigt. We geloven in een verenigd Cyprus met het uitgangspunt van “een natie, een vlag, een moederland, en een staat”.
In deze Europese verkiezen hadden de Turkse Cyprioten een andere sterke kandidaat die een zetel heeft gewonnen in het Parlement, Niyazi Kizilyurek. Hij is professor en geloofd sterk in federalisme. Hij was kandidaat van een van Cyprus’ grootste politieke partijen, AKEL. Veel mensen geloven dat AKEL dit heeft gedaan om stemmen te winnen van de Jasmijn Beweging (“Jasmine Movement”). Maar er is een verschil tussen Niyazi Kizilyurek en Oz Karahan, namelijk hun visie op Turkije. Niyazi Kizilyurek heeft sterke relaties met Turkse instituties en politici. Dat is waarom hij niet snel in het openbaar spreekt over Turkse onderwerpen. Maar Oz Karahan en andere kandidaten vanuit de Jasmijn Beweging hebben een lange geschiedenis van openlijke uitspraken tegen Turkije.
Elke Schneider: Op dit moment neemt u deel in de verkiezingen met andere politieke partijen die gesteund worden door grote bedrijven en financierders. Hoe denkt u het grote verschil in geldmiddelen tussen hen en u te overbruggen?
Oz Karahan: Zoals je weet worden veel politieke partijen gesteund door lobby-groeperingen, wat walgelijk is. Hetzelfde geldt voor Cyprus. Ja, je hebt gelijk wanneer je zegt dat ze meer geld hebben, ze hebben mensen in dienst die betaald krijgen voor campagnes voor kandidaten, ze doen chique en dure PR-campagnes, en ze hebben de steun van partijen die de status-quo ondersteunen. Maar we hebben toch niets van dit alles nodig. We zijn een grassroot beweging en we krijgen onze steun direct van de normale Cyprioten die geven om hun toekomst en kinderen. En we geloven dat dit een grotere rijkdom in PR.
Elke Schneider: Ik wil graag een laatste vraag stellen, wat zijn uw plannen na 26 mei wanneer u verkozen wordt? De reden dat ik dit vraag is dat we kandidaten zien die uitspraken doen over de steun voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie, van de grootste Grieks-Cypriotische partij. Wat is uw mening hierover?
Oz Karahan: In mijn opinie is dat laatste simpelweg verraad. Het is om een reden dat sommige politieke partijen en politici in het duister tasten. Maar het is ziek om dit soort dingen te zeggen over een land dat de helft van je land illegaal bezet. Niet alleen dat, we hebben het ook over een dictatoriaal regime dat ontelbare journalisten, studenten, academici en politieke figuren op heeft gesloten in de gevangenis. Dus ik weet niet wat ik moet zeggen als ik dit soort uitspraken hoor van Cyprioten, want dit zijn niet het soort dingen wat een patriot of humanist zou zeggen. Daarnaast target het Turkse regime mensen zoals Sener Levent die vecht voor onafhankelijkheid van Cyprus en Cyprioten. Maar sommige Grieks-sprekende Cypriotische ambtenaren poseren voor foto’s of vliegen een week na de aanslag op Afrikaanse kranten van 22 januari 2018 naar Turkije voor een diner met het kabinet van Erdogan. Laten we even vergeten dat Turkije een land is dat de helft van ons kleine eiland bezet. We zijn Cypriotische burgers en dit is de zorg die we krijgen van onze overheid(!) als dank voor het verdedigen van ons land. Het klopt niet, maar dit is de omgeving waarin we doorgaan met onze worsteling. Laat me je eerste vraag beantwoorden in het licht van dit alles. Als ik verkozen word, zal ik er alles aan doen om de internationale politiek te informeren over de situatie in Cyprus en het belang van het stoppen van de Turkse kolonisatie van de bezette gebieden.
Cyprus is een van de kleinste landen in de Europese Unie. Maar de polarisatie van haar kleine gemeenschap is een van de grootste. De mensen hiervan de schuld geven zou kiezen voor de gemakkelijke weg zijn. Uiteindelijk praten we over een land dat gemaakt is als veilige zone voor westelijke imperialisten om het nabije Azië te bedwingen en zijn ze degene die deze sociale en politieke bende hebben veroorzaakt. Dus het steunen van mensen zoals Oz Karahan en organisatie zoals Unie van Cyprioten in hun gevecht tegen de kolonisatie is een taak voor iedereen van ons, alle progressieve van deze wereld.
Recente Reacties